ملا محمد عباس آخوند، وزیر طالبان در امور رسیدگی به حوادث طبیعی، گفت که در سال‌ ۱۴۰۱ بر اثر وقوع حوادث طبیعی، بیش از هزار و صد نفر در افغانستان کشته و دو هزار ۱۵۹ تن زخمی شده‌اند.

او در یک پیام ویدیویی که دوشنبه، ۲۹ اسفند (۲۰ مارس) پخش شد، گفت که بیش از ۹ هزار و ۸۰۰ خانه مسکونی و ۴۰۰ مغازه بر اثر زلزله و  سیلاب‌ ویران شده‌اند.

این مقام طالبان افزود که در این مدت سیلاب‌ بیش از ۱۴۷ هزار جریب زمین را ویران کرده و حدود ۸۰ هزار دام نیز تلف شده‌اند. 

زمین‌لرزه در استان‌های شرقی افغانستان و سرازیر شدن سیلاب‌‌ها تاثیرات منفی سنگینی بر زندگی و وضعیت اقتصادی شهروندان این کشور گذاشته است. 

افغانستان در زمره کشورهای کمتر توسعه‌یافته است و جمعیت روستانشین این کشور بیشتر به دامداری و کشاورزی مشغول‌اند، اما تغییرات اقلیمی باعث شده است که بسیاری از آنان زمین‌های کشاورزی و دام‌های خود را از دست بدهند. 

غلام حیدر، از دامداران ساکن شهرستان کرخ در استان هرات، به ایندیپندنت فارسی می‌گوید که در زمستان ۱۴۰۱ به ‌دلیل سردی بیش از حد هوا، بخشی از دام‌های خود را از دست داده است و در سال پیش رو برای تامین هزینه‌های زندگی خود با مشکل مواجه خواهد شد. 

او می‌افزاید: «شغل من دامداری و کشاورزی است و متاسفانه امسال به دلیل سرمای زیاد در زمستان، پنج گوسفند من تلف شد. گوسفندان و بزهای دیگران هم به‌ دلیل سردی مردند. از وقتی طالبان حکومت را در دست گرفتند، کار نیست و مردم پریشان و گرسنه‌‌اند.»

رهبران طالبان تنها در جنگ‌های چریکی مهارت داشتند و اینک که بیش از یک سال و نیم حکومت این گروه بر افغانستان می‌گذرد، انتقادهای شدیدی به تاخیر و کندی آنان در روند کمک‌رسانی به شهروندان آسیب‌پذیر از حوادث طبیعی، وارد می‌شود.

حکومت طالبان هنگام سرازیر شدن سیلاب و زمین‌لرزه در ۱۴۰۱، از جامعه جهانی و نهادهای امدادی خواستار کمک شد و با این کمک‌ها، میزان تلفات انسانی بر اثر حوادث طبیعی کاهش یافت. 

با سرنگونی حکومت پیشین در اوت ۲۰۲۱، بخش زیادی از نیروی مختصص افغانستان کشور را ترک کردند و طالبان نیز با برکناری برخی از کارکنان، افراد وابسته به خود را در اداره‌های دولتی جایگزین نیروهای متخصص کردند. این اقدام طالبان، با حکومت کارآمد و پاسخگو به مردم مغایر است و تاثیر منفی شدیدی بر زندگی شهروندان گذاشته است. 

دو دهه حضور غرب، به‌ویژه ایالات متحده آمریکا، در افغانستان، باعث سرازیرشدن میلیاردها دلار به افغانستان و انجام پروژه‌های زیادی در بخش بازسازی و ایجاد کانال‌های آبی، پل و راه‌های ارتباطی شد، اما طالبان با مین‌گذاری، بخشی از این زیرساخت‌ها را تخریب کردند. 

از این گذشته، در مناطق تحت تسلط طالبان نیز به دلیل احتمال درگیری، پروژه‌های توسعه‌ کمتر راه‌اندازی می‌شد و نگرانی از خطر حمله جنگجویان این گروه، باعث شد که زیرساخت‌های لازم برای مدیریت سیلاب‌ها در آن مناطق ایجاد یا بازسازی نشود.